Thuis Hobby Werk Code WWW
HPV BLOEM Go Koor NS
Agenda Tochten Nieuws Lied Shirt

Gastverslag

Tijdens het Rondje Eindhoven konden wij een ALF lid verwelkomen. Hieronder staat het verslag dat hij daarover naar de ALF mailinglijst gestuurd heeft. Ik hoop dat door dit enthousiaste verslag wij volgend jaar meer ALF-ers kunnen ontvangen.

Ha-liggers,

zoals in een vorig mailtje aangekondigd heb ik zondag de veertiende het jaarlijkse Rondje Eindhoven gereden. Jammer dat niemand van jullie van de partij was, het was een prachtige tocht.

Opstaan was even doorbijten: om half zeven ging de wekker en om zeven uur zat ik op de fiets richting Centraal Station. Da's op zich al een ervaring, wel eens om die tijd door de stad gefietst? Op het CS zelf was er toch al wel leven en wat me opviel was dat ik - evenals vorige week - een aantrekkelijke en vriendelijke lokettiste trof. Geheel ongevraagd vertelde ze me dat de fiets in de trein voordeliger wordt: binnenkort mag je 'm voor f 12,50 de hele dag meeslepen. 'Maar ja, daar heb je nu nog niks aan' voegde ze er klantvriendelijk glimlachend aan toe.

Om half negen kwam ik aan in den Bosch, de trein ging wegens werkzaamheden niet verder en om tien uur was het verzamelen in Best, zo'n 25 kilometer verderop. Dat moest te doen zijn.

Organisator Toni Cornelissen stond er al en langzaam druppelden de deelnemers binnen. Ik herkende een aantal gezichten - en fietsen - van vorig jaar. Gerard had vorig jaar net z'n flevobike en was er toen voorzichtig mee aan het rond rijden, inmiddels was hij achtduizend kilometer verder en het rijden met losse handen was geen enkel probleem meer. Zo gaat dat als je woonwerkt. Tot mijn plezier verscheen er een tweede lowracer waar op kunstige wijze een drager op geschroefd was. Dat moest ik zien, ben daar zelf al maanden mee in de weer. 'Je blijft er mee bezig' verzuchtte de eigenaar van het diepte-vehikel en dat kon ik alleen maar beamen (nee, niet bieemen, heren computerkenners, maar oud hollands be-amen). Er werd nog wat gemobield met twijfelgevallen maar om half elf was het zover. Monter gingen we op weg.

De organisatie van de tocht was volgens mij veranderd. Vorig jaar was er nog wel eens twijfel over links- of rechtsaf, dit jaar was er van twijfel geen sprake. Toni en Jan Lammers voorop en vooral het feit dat de laatste nu ook een Hurricane heeft deed het tempo stijgen. Er werd gedecideerd doorgereden. Ik had in Best al te kennen gegeven voor vertrek nog wel een bakkie te willen doen, een goede ALF gewoonte maar hier dacht men daar anders over. Na een uur fietsen reden we Oerle binnen en zag ik een leuk terras. 'Koffie' brulde ik maar niemand reageerde. Bij een volgende kruising viel de groep echter stil en bleek captain Jan mijn noodkreet toch gehoord te hebben. Na wat collectieve twijfel en verwarring streken we neer naast discotheek de Kers, waar ik van mijn ouder vroeger nooit naar toe mocht en waar zich in mijn fantasie dus de meest wilde dingen moesten afspelen. Hij was nog dicht.

De eerste appelvlaai werd soldaat gemaakt en in de stralende zon begonnen we aan het mooiste stuk van de tocht. In Brabant is het altijd warmer dan in Amsterdam, dat was weer eens duidelijk te merken. Je kon maar beter doorrijden. Met lichte wrevel kwamen we dan ook tot stilstand voor de Omloop van de Kempen. Een rotonde was afgezet en een baancommisaris toonde ons de rode vlag: halt. Na een hele hoop motoren, politie, een nietsvermoedende vijftiger in wielerkledij die met applaus verwelkomd werd, een paar materiaalwagens en nerveuze huisvaders in Opel Astra's verscheen het peloton. Alles nog bij elkaar, honderd gesoigneerde jongelui met nieuwe kleren en ratelende freewheels. Prachtig.

Na Steensel kwam Riethoven, Westerhoven en nog wat van de plaatsjes. Een stukje onverhard leverde wat problemen op: het wegdak was stoffig en gortdroog en het kostte moeite de fiets rechtop te houden. Twee smalle bandjes op zeven bar is dat niet ideaal. De eerste verloren zonen hadden we gelukkig al weer terug.

Bij de Venbergse molen was wederom een koffiestop, al kilometers tevoren ging het over de Breugelvlaai. We werden bediend door dezelfde man van vorig jaar en pas later - terug in de trein naar Amsterdam - realiseerde ik mij dat hij me aan Jean Nelissen de wielercommentator deed denken. Hij had wel zijn werkwijze veranderd. Vorig jaar liep hij voor ieder stuk vlaai naar de keuken, nu nam hij er twee per wandeling mee. Dit stemde me hoopvol over de mogelijkheid van de mens zijn lot in eigen handen te nemen. Zoals gewoonlijk trokken we veel bekijks, zelfs zonder Alleweders of roeifietsen. Die aandacht kent twee gezichten: mensen vinden het leuk en geven je voorrang om het eens rustig te kunnen bekijken, of ze vinden het maar raar en gaan overdreven toeteren en vervelend doen.

De route voerde ons over smaller wordende fietspaadjes en dat drukte de pret enigszins. Er waren veel meer fietsers op pad en als je met tien liggers langs opa en oma moet en ze bijna de berm in drukt moet voel ik me altijd een beetje ongemakkelijk. Het tempo bleef ook aan de hoge kant en op een gegeven moment waren we met drie mensen achterop geraakt. En de weg kwijt. Dankzij edel handwerk 'daar loopt het spoor en hier gaan we onder de snelweg door dus dan moeten we hier zijn' konden we ons weer bij de rest voegen. Die had van de gelegenheid gebruik gemaakt om een langzaam leeglopend bandje te plakken. Bij ons drietal was een spatbordje met leukoplast weer tot leven gewekt.

In Nuenen was er nog een stop bij de ijs- en frietboer; de eerste deelnemers haakten daar al af.

Bij aankomst in Best werden de tellertjes bekeken: met 95 kilometer had dat stukje België er volgens Jan en Toni toch nog best bijgekund. Volgend jaar.

Lees ook heft verslag van Toni, de routebeschrijving of de aankondiging.


Agenda Tochten Nieuws Lied Shirt
HPV BLOEM Go Koor NS
Thuis Hobby Werk Code WWW

Joost Bataille
15 mei 2000
bataille@ic.uva.nl
NetStat WorldStat W3C Validator