Na een regenachtige week was het op 6 september zo goed als droog. Gelukking maar, want ik had die dat uitgekozen om met een groep ligfietsers naar Antwerpen te fietsen. De drie deelnemers die ervoor gekozen hadden om de tocht in Rijen te beginnen vertrokken daar om kwart voor negen richting Breda. Tegelijk met de familie Vervaet kwamen we daar aan.
Een voor een arriveerden ook de andere deelnemers. Uiteindelijk stonden we met zeven ligtietsen voor het station van Breda. Tijdens het wachten bleek ook nog eens hoe funenst ligfietsen voor je wereldbeeld kant zijn. Een kinderfiets met vlaggetje werd door mij in eerste instantie geïdentificeerd als ligfiets. En ik was niet de enige!
 |
| De groep bij Rijsbergen. Een mooie omgeving en perfect glad asfalt, zoals we op deze tocht nog vaker tegen zouden komen. |
Vrijwel de hele route bestaat uit uitstekend verharde fietspaden en wegen. Helaas waren deze, door de regen van de voorafgaande dagen, niet helemaal droog. Als langs zo'n fietspad dan ook nog een onverharde weg ligt, waarvan ook een beetje zand op het fietspad terecht komt, ontstaat een dun laagje modder. Als ligfietser heb je daar geen last van, behalve als je in een groep rijdt waarvan een aantal fietsen niet is uitgerust met een spatbord. Daar kwamen we dus in De Moeren achter. Volgend jaar zijn spatborden verplicht!
We hadden onze eerste pauze in Nispen. Hier zou ook Koen zich bij ons aansluiten, en gingen we dus met achten verder.
 |
| Het mooiste gedeelte van de route was de Kalmthoutse Heide. |
In Klamthout zelf stuitten we op het enige slechte stukje weg (nou ja weg) van de route. Het was een mooie gelegenheid om het fietsen af te wisselen met, de vooral in de Aplenlanden populaire bezigheid: Fietsduwen. Na een tochtje door een park, waar de paden erg glad waren, kwamen we in Brasschaat aan.
Op een viaduct boven de E19 hadden we even pauze. We konden zo genieten van de onder ons door razende auto's en hun uitlaatgassen. Dat hadden we toch wel gemist, de tocht liep voornamelijk door natuurgebieden. Tijdens deze pauze werd besloten we dat we niet 30 km door stedelijk Antwerpen gingen fietsen, maar direct richting Turnhout zouden fietsen.
 |
| In Alphen werd de laatste pauze gehouden. |
In Alphen fietste Rohan direct naar Tilburg. Hierdoor miste hij wel het volgende hoogtepunt: de Chaamsche Bosschen. Gelukkig is pas het fietspad gerepareerd, we lopen dus niet het risico om met onze wielen tussen de tegels beklemt te raken. Via een aantal andere Bosschen, waar in we onze struurmanskunst nog even konden laten zien, komen we in het Ulvenhoutsche Bosch.
De kenners weten dat dit bos tegen Breda ligt. Dus volgden de laatste kilometsers door Breda. Andere kilometers overigens dan waarmee we Breda uitreden. Bij het station aangekomen werd nog even nagepraat. In een overmoedige bui heb ik toen belooft in het voorjaar van 1999 nog een toertocht te organiseren. Dat wordt Rondje Eindhoven op 16 mei 1999.
|
Toni Cornelissen 3 feruari 1999 toni@dse.nl |
|