De ANWB en stichting: fiets! hebben deze route uitstekend beschreven, dat zal ik hier dus niet herhalen. Een paar bijzonderheden wil ik wel aanstipen. De fietspaden in de bosgordel tussen Breda en Alphen zijn slechts een paar jaar gelden opnieuw bestraat, maar daar is nu nog maar weinig van te zien. Dit lokte aan een paar deelnemers de reactie uit dat we weer over Tonipaadjes aan het fietsen waren. Een Tonipaadje is een fietspad door een onzettend mooie omgeving, waar helaas maar moeilijk van te genieten valt, omdat vrijwel alle aandacht nodig is om de fiets op het pad te houden.
In het centrum van Alpen vonden we een cafeetje, dat ook nog erg lekker (warm!) appelgebak had. Een aanrader voor volgende tochten. De Strijbeekse Heide mag ook niet onvermeld blijven. Daar liep het ultieme Tonipaadje doorheen, waar niet iedereen overeind kon blijven.
De route werd uitgebreid met een lus door Meersel Dreef, met het doel een bezoek te brengen aan de speeltuin (met terras). Helaas hadden de paters die dit beheren nog niet door dat het zulk fantastisch fietsweer was. We stonden dus voor een gesloten poort. Dit middenstand in Meersel Dreef was gelukkig wel bereid om ons van calorieën en vloeistof te voorzien.
Voor het Mastbos werd, al dan niet bewust, besloten dit bos letterlijk links te laten liggen. Met als gevolg dat de tocht verder geheel over verharde wegen ging. En ook de lengte van de tocht iets toenam, maar daar had niemand bezwaar tegen. Nadat we weer aangekomen waren op het station van Breda, werd nog even aan de vele belangstellenden uitgelegd wat er zo leuk aan ligfietsen is, waarna iedereen naar huis terug keerde.
Tijdens deze tocht zijn ook al plannen gemaakt voor de Peeltocht die op zondag 2 april gehouden zal worden. Ik hoop iedereen daar weer van de partij zal zijn.
|
Toni Cornelissen 15 maart 2000 toni@dse.nl |
|